روانشناسی شخصیت چیست؟ 

شخصیت نقش مهمی در نحوه نگرش و تعامل افراد با جهان دارد. روان‌شناسانی که این موضوع را مطالعه می‌کنند تلاش می‌کنند تا عواملی را که به ویژگی‌های فردی کمک می‌کنند، بشناسند، چگونگی رشد و تغییر شخصیت‌ها را بررسی کنند و به افراد کمک کنند تا شخصیت‌های خود را درک کنند تا بتوانند تصمیم‌گیری هایی کنند که مطابق با منافعشان باشد. یادگیری در مورد روانشناسی شخصیت و آنچه محققان در این زمینه مطالعه می کنند می تواند به شما کمک کند تصمیم بگیرید که آیا این مسیر شغلی مناسبی برای شما وجود دارد یا خیر.

در این مقاله، روان‌شناسی شخصیت را تعریف می‌کنیم، معنای شخصیت را مرور می‌کنیم، نحوه اندازه‌گیری آن را مورد بحث قرار می‌دهیم و برخی از اختلالات شخصیتی اولیه را فهرست می‌کنیم.

روانشناسی شخصیت چیست؟

روانشناسی شخصیت مطالعه چگونگی شکل گیری ویژگی ها، صفات و عادات شخصی و تأثیر آن بر رفتارهای افراد است. روانشناس شخصیت دانشمندی است که از روش های تحقیقی برای مطالعه ریشه های روانشناختی و تأثیرات شخصیت استفاده می کند.

آنها ارزیابی می کنند که چه چیزی شخصیت افراد را منحصر به فرد می کند و چه ویژگی های شخصیتی برای انسان ها همگانی است. برخی از روانشناسان شخصیت نیز به عنوان پزشک متخصص در کار با افرادی که دارای اختلالات شخصیتی هستند، کار می کنند.

شخصیت چیست؟

شخصیت الگوی نگرش ها، صفات و رفتارهایی است که شخصیت منحصر به فرد فرد را می سازد. این شامل الگوهای تفکر، نگرش ها، ترجیحات، عادات و رفتارهای یک فرد است که بر نحوه درک آنها از خود و جهان و نحوه تعامل آنها با محیط خود تأثیر می گذارد.

متخصصان روانشناسی معمولاً موافق هستند که افراد شخصیت خود را بر اساس ترکیبی از تمایلات درونی ذاتی و تأثیرات بیرونی، مانند محیطی که در آن بزرگ شده‌اند، رشد می‌دهند. با این حال، برخی از متخصصان بر اساس حوزه تخصص و نیازهای تحقیقاتی خود، تعاریف متفاوتی از شخصیت دارند.

محققین شخصیت ممکن است از تعاریف مختلفی از شخصیت برای مطالعه آن از دیدگاه های مختلف حرفه ای، بالینی یا علمی استفاده کنند. برای مثال، محققی که علائم اختلالات شخصیت را مطالعه می‌کند، ممکن است شخصیت را متفاوت از فردی که فرآیندهای شناختی را که به شخصیت کمک می‌کنند، مطالعه کند، تعریف کند. این تعاریف انعطاف پذیر به دانشمندان کمک می کند تا زمینه ای را برای معنای شخصیت در حوزه مطالعاتی خود فراهم کنند.

تئوری های ویژگی های شخصیتی چیست؟

تئوری های ویژگی شخصیت بر این موضوع تمرکز می کنند که چگونه ویژگی ها یا گرایش های شخصی خاص شخصیت یک فرد را شکل می دهند. این نظریه ها فرض می کنند که شخصیت های فردی بر اساس ترکیبی از صفات یا ویژگی های قابل تعریف پدید می آیند.

محققان این شاخه از روان‌شناسی شخصیت تلاش می‌کنند تا تعداد کل همه ویژگی‌های شخصیتی را شناسایی کنند، دسته‌هایی از ویژگی‌هایی را که شخصیت را می‌سازند تعریف کنند و بررسی کنند که چه ویژگی‌های شخصیتی به طور جهانی بر افراد تأثیر می‌گذارد و کدام ویژگی‌ها به عواملی مانند فرهنگ و محیط بستگی دارد. در اینجا دو نمونه از نظریه های ویژگی های شخصیتی آورده شده است:

نظریه صفت آلپورت

روانشناس گوردون آلپورت پیشنهاد کرد که شخصیت هر فردی از ویژگی هایی از سه دسته تشکیل شده است:

مشترک: ویژگی های مشترک همه ویژگی هایی هستند که افراد در یک فرهنگ مشترک دارند. به عنوان مثال، برخی از فرهنگ ها برای استقلال ارزش قائل هستند، بنابراین افراد این فرهنگ ها ممکن است ویژگی های شخصیتی مربوط به استقلال را نسبت به سایر فرهنگ ها نشان دهند.

مرکزی: صفات مرکزی ترکیب منحصر به فردی از ویژگی هایی است که شخصیت یک فرد را می سازد. اینها شامل همه صفات یک فرد می شود، حتی اگر برخی از آنها کمتر از دیگران برجسته باشند.

کاردینال: ویژگی های اصلی غالب ترین ویژگی های فرد است. اینها ویژگی هایی هستند که قابل تشخیص ترین جنبه های آن چیزی است که شخصیت یک فرد را از دیگران متمایز می کند.

نظریه آلپورت بیان می کند که صفات واحدهایی هستند که شخصیت را می سازند. نظریه او از آن جهت اهمیت دارد که تفاوت های گرایشی و تأثیر عوامل موقعیتی مانند فرهنگ را بر افراد در نظر می گیرد.

محصولات مرتبط: دوره جامع شخصیت شناسی (MBTI)

نظریه پنج بزرگ

نظریه پنج بزرگ یک نمونه مدرن رایج از نظریه صفت در روانشناسی است. این نظریه نشان می دهد که همه افراد دارای شخصیت هایی هستند که شامل پنج دسته کلی است. این دسته بندی ها عبارتند از:

گشودگی: گشودگی توصیف می کند که یک فرد چقدر ماجراجو، کنجکاو یا پذیرای تجربیات جدید است. افرادی که درجه باز بودن کمتری دارند، ممکن است ثبات، روتین و آشنایی را ترجیح دهند.

وظیفه شناسی: وظیفه شناسی کارایی و سازماندهی فرد را می سنجد. کسانی که وظیفه شناسی کمتری دارند ممکن است از خودانگیختگی لذت ببرند و تحت فشار بهتر کار کنند.

برون گرایی: برون گرایی به این اشاره دارد که یک فرد چقدر برون گرا و پرانرژی است. کسانی که در طیف برون گرایی پایین تری قرار می گیرند ممکن است فعالیت های انفرادی بیشتری را ترجیح دهند، از زمان تنهایی لذت ببرند و برای احساس رضایت به تعاملات اجتماعی کمتری نیاز داشته باشند.

توافق پذیری: توافق پذیری، رفتار دوستانه و توانایی فرد در احساس همدلی و ابراز همدردی است. کسانی که سازگاری کمتری دارند، بیشتر به تفکر منطقی و انتقادی اهمیت می دهند.

روان رنجورخویی: این دسته حساسیت عاطفی فرد را به حساب می آورد. کسانی که روان رنجورخویی پایین تری دارند ممکن است واکنش عاطفی کمتری داشته باشند و اعتماد به نفس بیشتری نشان دهند.

هر یک از این دسته‌ها به‌عنوان یک طیف وجود دارند و افراد درجات مختلفی از هر صفت را دارند. به عنوان مثال، برخی از افراد ممکن است نسبت به دیگران درجه برون گرایی بالاتری داشته باشند. ترکیب‌های مختلف این ویژگی‌ها، تفاوت‌های فردی در شخصیت را نشان می‌دهند.

چگونه شخصیت می تواند در طول زندگی تغییر کند؟

روانشناسان شخصیت معمولاً درباره چگونگی رشد و تغییر شخصیت افراد در طول زندگی تحقیق می کنند. در حالی که بسیاری از محققان پیشنهاد می‌کنند که شخصیت در طول عمر فرد نسبتاً ثابت می‌ماند، بحث‌های زیادی در مورد اینکه ویژگی‌های شخصی از کجا می‌آیند وجود دارد.

متخصصان شخصیت معمولاً موافق هستند که شخصیت از ترکیبی از تمایلات درونی، ژنتیکی و تأثیرات بیرونی یک فرد مانند محیط خانه او ناشی می‌شود، اما میزان تأثیرگذاری هر یک از این عوامل بر رشد کمتر مشخص است.

شخصیت ممکن است تحت شرایطی تغییر کند. به عنوان مثال، افراد ممکن است پس از تجربه یک رویداد آسیب زا یا آسیب مغزی، مانند سکته مغزی یا ضربه مغزی، تغییرات شخصیتی داشته باشند. کنار آمدن با این تغییرات شخصیتی برای افراد و عزیزانشان دشوار است، اما گزینه‌های درمانی زیادی برای به حداقل رساندن تأثیر آن‌ها وجود دارد.

همچنین ممکن است افراد با تلاش های مکرر برای رفتار متفاوت، شخصیت خود را عمدا تغییر دهند. برخی از افراد ممکن است با افزایش سن متوجه تغییرات جزئی در شخصیت خود شوند، مانند اینکه با قبول مسئولیت‌های حرفه‌ای، وظیفه‌شناس‌تر شوند.

محققان در این زمینه از آزمون‌ها، ارزیابی‌ها و فهرست‌هایی استفاده می‌کنند تا به سنجش و مطالعه شخصیت کمک کنند. از آنجایی که شخصیت می‌تواند یک مفهوم بسیار انتزاعی و ذهنی باشد، داشتن ابزارهای استانداردی که به دانشمندان اجازه می‌دهد داده‌های منسجم و دقیق را جمع‌آوری کنند، مهم است.

متخصصان در صنایع دیگر برخی از این تست ها را برای اهداف مختلف تطبیق داده اند. به عنوان مثال، برخی از مدیران استخدام از ارزیابی های شخصیتی برای ارزیابی تیپ شخصیتی یک نامزد استفاده می کنند و تعیین می کنند که آیا آنها برای شرکت مناسب هستند یا خیر.

بسیاری از ابزارهای ارزیابی شخصیت از یک بیانیه یا اعلان استفاده می کنند و از پاسخ دهندگان می خواهند رتبه بندی کنند که تا چه اندازه با بیانیه همسان هستند. به عنوان مثال، آزمونی برای ارزیابی میزان برون گرا بودن یک فرد ممکن است بگوید: ” در مقیاس یک تا پنج، با یک هرگز و پنج به طور مداوم، چقدر دوست دارید در کنار مردم باشید؟ ”

پس از پایان ارزیابی، دانشمند می تواند امتیاز پاسخ دهنده را محاسبه کرده و آن را با نمرات سایر پاسخ دهندگان مقایسه کند تا سطح نسبی برون گرایی آنها را ارزیابی کند.

اختلالات شخصیت چیست؟

اختلال شخصیت یک الگوی فراگیر از افکار، رفتارها و باورهای ناکارآمد است که می تواند بر توانایی فرد برای لذت بردن یا انجام وظایف روزانه تأثیر بگذارد. کنار آمدن با علائم اختلال شخصیت می تواند چالش برانگیز باشد و می تواند بر فرد و روابطشان استرس وارد کند.

با این حال، گزینه‌های درمانی زیادی برای مبتلایان به اختلالات شخصیتی وجود دارد و بسیاری از افراد مبتلا به این اختلالات از زندگی جذاب و رضایت‌بخشی لذت می‌برند، به‌ویژه زمانی که حمایت و شفقت مورد نیاز اطرافیان خود را دریافت می‌کنند. چند نمونه از اختلالات شخصیت عبارتند از:

اختلال شخصیت ضد اجتماعی

اختلال شخصیت اجتنابی

اختلال شخصیتی خودشیفتگی

اختلال شخصیت وسواسی اجباری

اختلال شخصیت مرزی

اختلال شخصیت وابسته

بسیاری از اختلالات شخصیتی در نوجوانی ظاهر می شوند و می توانند دلایل مختلفی داشته باشند. یک استعداد ژنتیکی می تواند برخی از افراد را بیشتر در معرض خطر ابتلا به اختلال شخصیت قرار دهد اگر والدین یا سایر بستگان نزدیک خود یکی از این اختلالات را داشته باشند. برخی از عوامل دیگر می توانند شامل چالش های دوران کودکی مانند قرار گرفتن در معرض حوادث آسیب زا یا تغییرات طبیعی در شیمی و ساختار مغز باشند.

اغلب، ترکیبی از این عوامل به ایجاد اختلال شخصیت کمک می کند. با مراقبت و حمایت مناسب، افراد مبتلا به اختلالات شخصیتی می توانند مهارت های جدیدی را برای مقابله با اختلال خود بیاموزند و تأثیر آن را بر زندگی خود به حداقل برسانند.

جمع بندی